ประวัติความเป็นมาของพระพุทธบาท เป็นปูชนียสถาน ที่ชาวตำบลแม่วะและตำบลใกล้เคียงนับถือว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ เมื่อถึงเทศกาลสรงน้ำรอยพระพุทธบาท ประเพณีนี้จะมีขึ้นในวันแรม ๘ ค่ำ เดือน ๘ เหนือทุกปี จะมีชาวตำบลแม่วะและตำบลใกล้เคียงมาร่วมสรงน้ำและทำบุญกันเป็นจำนวนมากทุกปี เดิมทีเป็นสำนักสงฆ์ มีผู้พบเห็น เมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๔ ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๔๗๙ ชาวแม่วะจึงได้ทำการบูรณปฏิสังขรณ์ให้สวยงามเหมือนรอยพระพุทธบาทวังตวง พระพุทธบาทสระบุรี พระพุทธบาทตากผ้า ชาวตำบลแม่วะได้ทำการสร้างวิหาร ควบพระบาทไว้ ๑ หลัง ในบริเวณวัดยังได้สร้างกุฏิ ศาลา ไว้เป็นที่อยู่อาศัยของพระสงฆ์ ต่อมาได้รับตราตั้งให้เป็นวัด เมื่อ พ.ศ.๒๕๓๖ ตั้งอยู่เขตพื้นที่บ้านศรีบุญเรือง หมู่ 6 ตำบลแม่วะ อำเภอเถิน สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย อยู่ห่างจากบ้านศรีบุญเรืองประมาณ ๕๐๐ เมตร อยู่ติดกับถนนพหลโยธิน พอถึงเทศกาลและประเพณีสรงน้ำ จะมีประชาชนหลั่งไหลกันมาทั่วทุกสารทิศ วัดพระบาทแม่วะ มีเนื้อที่ ๕๗ ไร่ ๒๖ ตารางวา ด้านอาคารเสนาสนะ ประกอบด้วย วิหาร ๑ หลัง กุฏิ ๓ หลัง ศาลาการเปรียญ ๓ หลัง พระเจดีย์ ซุ้มประตูวัดและกำลังก่อสร้าง อุโบสถ

📌 https://shorturl.asia/Ke2bu 
📌 https://shorturl.asia/bD1up